Andrea Bocelli. Romanza. E Chiove. Zeneszám

Comm?e stretta 'sta via,
a ?ggente nun ce.cape,
se fa ?na prucessione,
ca cammina chianu chianu.
Nun e muorto nisciuno,
nun e 'o santo e nisciuno,
nun se sente 'na voce
e nun sona 'na campana.
E intanto 'o core aspetta
ca s?arapene 'e funtane.

E chiove, n'capo 'e criature,
vulesse arravuglia 'sta luna
cu'na funa
pe m'a purta luntano,
pe m'a purta luntano
addo 'o cielo che e cielo nun
se fa mai scuro.

E chiove, n'terra c nisciuno,
vulesse cummanna pe
spremmere ?e dulure
dinto a 'stu ciummo amaro,
ca nun canosce ?o mare,
pecche 'o mare e luntano
eppure sta vicino.

Comm?e 'llonga 'sta via,
pecche nun sponta mai,
se perde dint' 'e 'pprete,
'mmiezo 'e carte arravugliate,
sotto 'a l'evera 'e muro
ca s'arrampeca e 'ggiura,
'e jastemme de'juorne,
?e serate senza pane.
E intanto 'o core aspetta
ca s'arapene 'e funtane.
E chiove, n'capo 'e criature,
vulesse arravuglia 'sta luna
cu ?na funa
pe m'a purta luntano,
pe m'a purta luntano
addio 'o cielo che e cielo nun
se fa mai scuro.

E chiove, n'terra e nisciuno
vulesse cummanna pe spremmere ?e
dulure
dinto a 'stu ciummo amaro,
ca nun canosce ?o mare,
pecche 'o mare e luntano
eppure sta vicino.

Dinto a 'stu ciummo amaro,
ca nun canosce ?o mare,
pecche 'o mare e luntano
eppure sta vicino.