Artrosis. Prosba. Zeneszám

KoA?ysz mnie dA?wiA?kiem, ktA?ry koi bA?l
Brzmieniem lekkim, jak obA?ok pA?ynA?cy
Po niebie wA?rA?d gwiazd jasnych,
Co swoim blaskiem ogarnA? trwogA?
CzujA? jA? !

Zostawia A?lad w glinie, ktA?ra moim ciaA?em
- ChoA¦ twarda jest krucha jak szkA?o
CzujA? jA? !

Zabiera gdzieA? tchnienie, odcina tlen
PomA?A? mi pojA?A¦ pustkA?
WewnA?trz gA?azA?w o ksztaA?tach rozmytych
Czas to sprawiA?, A?e moje oczy spowiA? chA?A?d


JuA? nie widzA? barw
On otchA?aniA? jest tysiA?ca snA?w
On sprawia, A?e pA?aczA?
CzujA? go !
ZnA?w daje mi znak